Niewyobrażalnie

Rwąca rzeka w środku
Niecierpliwa matka burz
W wielkim kołysaniu
A oddech czuć
Pierw gdzieś z daleka
Potem coraz bliżej
Tuż na skórze
Ognisty
Obudzony w nowym śnie
Przerywanym
Tysiącami szeptów
A wszystko w nocnym pejzażu
Namalowanym
Blaskiem gwiazd
I cóż że to chwila
Ukryta pod powiekami
Że między snami próżnia
Tak blisko
Na stacji przesiadkowej