Bez czasu

Chyba to już pora
Tuż przed pierwszym brzaskiem
Z poczuciem rozstania
Z każdą gwiazdą na niebie
I trudno doczekać do nocy
Wiedząc
Że zawieszone w przestrzeni
Jakby czekały
Choć w istocie
Tak doskonale obojętne
Stoję i ja
Patrzę i czekam
W ledwo co narysowanym oknie