Et in Arcadia Ego

Trzeba ostrożnie oddychać
Kiedy słowa wyludniają ziemię
A wewnątrz Ciebie
Rozkosznie jest błądzić
I nie chcieć wracać
Podróż
Skąd i dokąd
Jak organiczne cząstki
Uchodzą z dymem
Ogniska
Kto wie jaka jest pora roku
Dystopijna nieuchronnie
Czy iluminowana
Pod kopułą z ciastkami i kawą
Jeśli tylko wciąż pragniesz