…

To nieprawda że myśl mi umyka
Nie jest przecież fragmentem
Czegoś nazbyt wielkiego
Jest żywa jak płomień świecy
Do wypalenia
A i wtedy nie pada słowo
Oddzielające niebo
Od wszystkich gwiazd
Być może nie jest do zapamiętania
Jak pochłonięty sobą monolog
Nieużyteczny
Tak jak palce splecione
Grającemu na skrzypcach